سنگ ناله می کند:رود رود بی قرار

                                                          کوه گریه می کند:آبشار.آبشار!
                                                           

                                                         آه سرد می کشد باد باد داغدار

                                                     خاک می زند به سر آسمان سوگوار  

                                                       سرو از کمر خمید لاله واژگون دمید

                                                      برگ و بار باغ ریخت سبز سبز در بهار

                                                            ذره ذره آب شد التهاب آفتاب

                                                    غرق پیچ و تاب شد جست و جوی جویبار   

                                                          بر لبش ترانه آب از گدازه های درد

                                                      در دلش غمی مذاب صخره صخره کوهوار          

                                                            از سلاله ی سحاب از تبار آفتاب

                                                                آتش زبان او ذوالفقار آبدار

                                                      باورم نمی شود کی کسی شنیده است:

                                                           زیر خاک گم شوند قله های استوار؟

                                                         بی تو گر دمی زنم هر دمی هزار غم!

                                                          روی شانه ی دلم هر غمی هزار بار!

                                                        هر چه شعر گل کنم گوشه ی جمال تو!

                                                          هر چه نثر بشکفم پیش پای تو نثار !